Despois desta semana tan intensa os nosos artistas de circo tuvieron a súa recompensa: un agasallo moi circense.
Cada un e cada unha escoller o nariz que precisaba. Dentro escondían unha palabra de ánimo ou unha necesidade despois destes días tan intensos!
A nosa aula (en obras) xa vai collendo algo de forma cos traballiños dos primeiros días dos e das artistas de circo de 3º B.
Cada neno e nensa decorou un artista de circo e debuxou a súa cara nel, sodes capaces de recoñecero aos vosos compañeiros e compañeiras?
Xa estamos de volta na escola argallando a chegada dos nenos e nenas de 3ºB. Espero que teñades moitas gañas de comezar o novo curso. Que nervios! (Eu tamén teño unhas bolboretas na barriga).
Desfrutade desta fin de semana e vémonos o luns para coñecermos, aprender, xogar, darlle á lingua e todo o que se preste!
Coma sempre, déixovos unha pequena pista do proxecto que imos traballar este curso. Que será, será… Haberá recompensa para o neno ou nena que o adiviñe ;)
Aos meus artesáns e artesás:
Non quería marcharme sen deixarvos unhas palabras.
Desfrutade das pequeñas cousas nestes meses: da compañía dos amigos e familia, da aldea (se tedes a gran sorte de ter unha), da praia, dunha comida ao aire libre, dunha andaina, dun concerto, dun xogo, dun conto, dunha noite estrelada, dalgunha festa das moitas que temos…
Os momentos que vivades este verán son momentos únicos que non se volverán repetir, quizais parecidos… pero nunca iguais.
Ano tras ano, curso tras curso, todo vai cambiando: aparecen persoas novas na nosa vida, outras se van, outras están máis ausentes, ou quizais xa non temos tanto en común como pensabamos… As veces iso non está nas nosas mans, non o podemos controlar porque é algo natural que sucede sen máis. Pero non vos preocupedes, a vida non sempre vai como tiñamos pensado. Aínda así, tocará seguir.
Eu xa me despisto de vos e desta etapa da vosa vida, deste ciclo, que remata aquí. Despois de dous cursos intensos nos que eu tamén tiven que lidiar cos meus sentimientos, emocións, despedidas obrigadas, unha maternidade intensa e unha sensación de querer chegar a todo que, o certo é que, é imposible. Porén as cousas non sairon del todo mal, non si?
Só espero ter conseguido os meu principal propósito: que sexades un pouquiño mellores persoas. Ser boa xente abre moitas portas nesta vida. Todo o demais aparece nos libros!
E como ben di a canción, que aquí vos deixo, pase o que pase:
PADIANTE!
Onte tivemos a sorte de ter na escola á zoqueira Elena Ferro. Leva nena facendo zocos nun obradoiro familiar, oficio que aprendiendo seu avó; e que, a finais do século XX, decidiu darlle un enfoque máis actual aos tradicionais zocos.
Nun momento no que o zoco estaba chegando ao olvido conseguiu salvalo facendo diferentes cambios no seu deseño, pero sen perder a súa esencia.
Os zocos Eferro, que é como se chama a empresa na actualidade, chegaron a diferentes partes do noso país e do mundo, pasando incluso polas pasarelas de moda.
Elena, explicounos todas as partes do zoco e elaborou un zoco no momento. O que máis nos chamou a atención, sen dúbida, foi como se fan os mallós!
MOITAS GRAZAS POLO TEU TEMPO E FERMOSO TRABALLO!
Continuamos coas nosas saídas compartidas con outros grupos da escola. Esta vez, cos nenos e nenas de 6º de EI cos que fixemos unha ruta polo Lagares ata a praia de Samil.
Alí pasamos un bo anaco no parque e baixamos a praia a mollar os pés!
O que máis gustou: a volta no Vitrasa!😂
